نمایشنامه نوشتهای است که برای اجرا در صحنۀ تئاتر مناسب است. از لحاظ تاریخی نمایشنامه از قدیمیترین گونههای نوشتاری محسوب میشود و سابقۀ آن به دوران یونان باستان میرسد. در این بخش از سایت بلخاب معروفترین و برترین نمایشنامههای جهان را به شما معرفی میکنیم.
1-نمایشنامههای شکسپیر (رومئو و ژولیت، هملت، اتللو، هنری پنجم و شاه لیر)
شکسپیر (پدر نمایشنامهنویسی انگلستان و سخنسرای ایون) نمایشنامهنویسی که نامی آشنا برای اهالی هنر و ادبیات است.
آثار معروف او عبارتند از: اتللو، هملت، رومئو و ژولیت، شاه لیر و هنری پنجم. این نمایشنامهها بعد از گذشت ۴۰۰ سال همچنان در سرتاسر جهان در صدر فهرست منابع دانشگاهی و کلاسهای تئاتر قرار دارد.
او همچنین صاحب معتبرترین نشان ملی انگلستان است.
۲-افسانههای تبای (ادیپوس در کلنوس، آنتیگونه، ادیپوس شهریار)
افسانههای سه گانۀ تبای (آنتیگونه، ادیپوس شهریار و ادیپوس در کلنوس) با گذشت چندین قرن همچنان در فهرست منابع و دروس دانشجویان و هنرجویان قرار دارد و روی صحنههای تئاتر اجرا میشود.
با وجود قدیمی بودن این افسانهها میبینیم که از متنی روان و قابل فهم و مناسب برای اجرا در سالهای سال برخوردار است.
فروید مفهوم «عقدۀ ادیپ» را در روانشناسی مطرح کرد و از آن استفادههای زیادی شده. این مفهوم را از نمایشنامه ادیپشاه گرفته است.
۳-نمایشنامههای نویسنده ایرانی «بهرام بیضایی» (مرگ یزدگرد، سلطان مار، پهلوان اکبر میمیرد و خاطرات هنرپیشۀ نقش دوم)
بهرام بیضایی از جمله نویسندگان مشهور حوزه نمایش است. نمایشنامههای او هم برای بازیگران تئاتر و هم تماشاچیان و خوانندگان بسیار جذاب و تأثی گذار است.
آثار او نشاندهنده و یادآور تاریخ، اساطیر و ادبیات کهن ایران است.
نمایشنامههای بیضایی از بهترین نمایشنامههای معاصر به حساب میآید و جلوه تاریخ و سنت ایران در آثارش او را از دیگر نمایشنامههای ایران متمایز کرده است.
سلطان مار، پهلوان اکبر میمیرد، مرگ یزدگرد و خاطرات هنرپیشۀ دوم از جمله آثار بیضایی است.
۴- در انتظار گودو (اثر ساموئل بکت)
در انتظار گودو اثر ساموئل بکت یکی از بهترین نمایشنامههای معاصر جهان است. نمایشنامهای تراژدی-کمدی که در دو پرده نوشته شده و در آن شاهد آوارگی و بلاتکلیفی نسل بشر امروزی هستیم.
این نمایشنامه سرشار از نمادها است.
استراگون و ولادیمیر شخصیتهای این نمایشنامه در بیابانی که فقط یک درخت در آن است منتظر فردی به نام گودو هستند. انتظاری پوچ و بیمعنی، چون در آخر گودو هیچ وقت نمیآید. این بیمعنایی را در گفتگوهای بیمعنای استراگون و ولادیمیر که به دنبال معنای زندگی هستند میبینیم.
با جمله ای تکراری در پایان هر پرده روبرو میشویم:
– برویم:
+ برویم. (حرکت نمیکنند).
در این نمایشنامه شاهد پوچی، بیمعنایی، انتظار، فلاکت و درماندگی و ضعف بشر از حرکت و جنبش هستیم.
۵-کالیگولا نمایشنامهای از آلبر کامو
کالیگولا برداشتی از زندگی کالیگولا، سومین امپراطور روم است. اشتباه نکنید. این نمایشنامه تاریخی نیست. تنها نویسنده آن (آلبر کامو) خواسته از آن به عنوان بستری برای مطرح کردن دغدغهها و مسائل فلسفی همچون پوچی زندگی انسان استفاده کند.
آلبر کامو قصدش تنها بیان پوچی زندگی انسان نیست. بلکه هدفش نشان دادن استقامت و دوام آوردن در برابر این مسئله است.
۶-نمایشنامههای نیل سایمون (کلهپوکها، عاقبت عاشق سینهچاک و دختر یانکی)
نیل سایمون که بیشتر به عنوان کمدینویس شناخته میشود یکی از معروفترین نمایشنامهنویسان جهان است. او همچنین فیلمنامهنویس است و در ژانرهای مختلف مینویسد.
سایمون مسائل و اتفاقات جامعه را مورد نگارش قرار داده و به جزئیات رفتارها و تردیدهای جامعه میپردازد.
او بیشتر از ۳۰ نمایشنامه نوشته است. کلهپوکها یا مشنگها، عاقبت عاشق سینهچاک و دختر یانکی از معروفترین نمایشنامه او است. او همچنین بارها نامزد جایزه تونی شده است. این جایزه مهمترین جایزه عرصه تئاتر است.
پایان متن
