وزیر خارجهٔ ایالات متحده دوشنبه شب ۲۴ جنوری (چهارم دلو) بار دیگر با صراحت از خروج کامل قوای امریکایی از افغانستان دفاع کرد و گفت که اگر واشنگتن قوای خود را به طور کامل از آن کشور بیرون نمیکرد، کشورش با دو رویداد مواجه میشد.
آقای بلینکن که از طریق کنفرانس مجازی در “سلسلهٔ سخنرانیهای یادبود از فران آیزنستات و خانوادهٔ آیزنستات” (The Fran Eizenstat and Eizenstat Family Memorial Lecture Series) ناوقت دوشنبه شب سخنرانی می کرد، گفت که تصمیم بر خروج کامل قوا از افغانستان توسط ادارهٔ دونالد ترمپ، رییس جمهور پیشین امریکا، گرفته شده بود که بر اساس آن، تمام قوای ایالات متحده باید تا آخر ماه می ۲۰۲۱ از افغانستان بیرون میشد.
آقای بلینکن گفت: “ما توافقی را از ادارهٔ پیشین [امریکا] به ارث گرفتیم که ایالات متحده را ملزم میکرد تا ماه می سال گذشته افغانستان را ترک کند. در عوض ط.لبان تعهد کرده بودند که از آغاز توافق تا ماه می ۲۰۲۱، بر قوای امریکا و ایتلاف حمله نکنند.”
به گفتهٔ این دپلومات ارشد امریکا، گروه ط.لبان همچنین تعهد کرده بود تا از حملات تهاجمی بزرگ بر مراکز ولایات پر جمعیت اجتناب کند. اما بر اساس این توافق، ط.لبان میتواستند به سایر مناطق افغانستان به حملاتشان ادامه دهند.
آقای بلینکین همچنین افزود که گروه ط.لبان تا اندازهای تعهد کرده بود به تروریستانی که قصد حمله بر قوای ایالات متحده و متحدین آنرا داشتند، پناهگاه فراهم نکند.
به گفته وزیر خارجهٔ امریکا، جو بایدن، رییس جمهور ایالات متحده، باید تصمیم می گرفت که با در نظرداشت ضرب الاجل تعیین شده با این توافق چه کاری انجام بدهد.
آقای بلینکن گفت که ایالات متحده در آن زمان درگیر طولانیترین جنگ خود در افغانستان بود. او گفت: “ما باید از خود سوالات دشواری را میکردیم که ادامهٔ این جنگ از چه شایستگی برای ما برخوردار است. چه چیز را میتوانستیم به دست بیاورم، با کدام هزینه و آیا ارزش آنرا دارد؟”
وزیر خارجه ایالات متحده گفت که رییس جمهور بایدن با در نظر داشت همه مسایل به این نتیجه رسید که نسل سوم امریکا نباید به جنگ افغانستان اعزام شود.
اتفاقات احتمالی در صورت باقی ماندن قوای امریکا در افغانستان
آقای بلینکن همچنین ارزیابی هایی را نادست خواند که با حفظ ۳۰۰۰ نیرو و با هزینه نسبتا کمتر ایالات متحده میتوانست در افغانستان حضور نظامی خود حفظ کند.
وزیر خارجه امریکا گفت: ” اگر فراتر از ضرب الاجل [در افغانستان] باقی می ماندیم، دو چیز رخ می داد. یک، ط.لبان حملات تهاجی خود را علیه ما و قوای متحدین ما از سر میگرفت و مجبور میشدیم از خود دفاع کنیم، که میکردیم. اما نه با ۳۰۰۰ نیرو.”
علاوه بر آن، به گفتهٔ این دپلومات ارشد امریکا، ط.لبان حملات تهاجمی خود را بر مراکز ولایاتها از سر میگرفت تا بر آن کشور مسلط شوند. به گفتهٔ آقای بلینکن، در چنین وضعیت، ۳۰۰۰ نیروی ایالات متحده، با شماری از قوای متحدین و قوای امنیتی افغانستان در برابر حملات تهاجمی ط.لبان ناکافی بود.
آقای بلینکین به استناد اظهارات وزیر دفاع امریکا گفت که اگر قوای ایالات متحده بار دیگر هدف حملات قرار میگرفت، واشنگتن مجبور میشد تا برای مدت زمان نامحدود، دهها هزار نیروی خود را مجددا به افغانستان اعزام کند.
وزیر خارجهٔ امریکا تاکید کرد میراثی که از ادارهٔ قبلی ایالات متحده به ادارهٔ رییس جمهور بایدن در افغانستان باقی مانده بود، گزینه “بین حفظ وضع موجود با ۳۰۰۰ نیرو و ترک آن کشور نبود، بلکه انتخاب بین ترک کامل افغانستان و یا تکرار جنگ بود.”
این مقام ارشد امریکا بار دیگر از تصمیم خروج کامل قوای ایالات متحده از افغانستان دفاع کرد و گفت که ادامهٔ حضور نظامی امریکا در آن کشور پایان روشن نداشت و آنچه انجام شد “یک ضرورت مطلق بود.”
آقای بلینکن همچنین گفت که پس از حملات یازدهم سپتمبر ۲۰۰۱، امریکا به افغانستان رفت و ۱۰ سال قبل با کشته شدن اسامه بن لادن، رهبر شبکهٔ القاعده و تضعیف آن سازمان، به هدف اولیهٔ خود نایل شد، اما اعتراف کرد که امریکا در قسمت “ملت سازی” در افغانستان با شکست مواجه شد.
صدای امریکا